گاهی دلم ازهرچه آدم است میگیرد... گاهی دلم دوکلمه حرف مهربانانه میخواهد... نه به شکل " دوستت دارم"  و یا نه به شکل " بی تو میمیرم " ... ساده شاید ، مثل :

    "  دلتنگ نباش، امیدت به خدا ... فردا روز دیگری ست ! " 

کاش هفت ساله بودم

روی نیمکت چوبی می نشستم

مداد سوسماری در دست

باصدای تو دیکته می نوشتم

تو می گفتی بنویس دلتنگی

من آن را اشتباه می نگاشتم

اخمی بر چهره می نشاندی و من

به جبران

دلتنگی را هزار بار می نوشتم!

از شیخ ِ بهایی پرسیدند : خیلے سخت می گذرد ، چـه باید کرد ؟

شیخ گفت: خودت که می گویی ، سخت مےگذرد ، سخت کــه نمی ماند!

پس خـــدا را شکــر کــه می گذرد و نمی ماند ...

گاه دلتنـــــــگ می شوم دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها
حسرت ها را می شمارم و باختن ها وصدای شکستن را
نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم
وکدام خواهش را نشنیدم وبه کدام دلتنگی خندیدم
که چنین دلتنگــــــــــــــــم

کتاب سرنوشت برای هر کسی چیزی نوشت
نوبت به ما که رسید قلم افتاد…
دیگر هیچ ننوشت!
خط تیره گذاشت و گفت:
تو باش اسیر سرنوشت...

شاید به هم باز رسیم…
روزی که من به‌سانِ دریایی خشکیدم…
و تو چون قایقی فرسوده بر خاک ماندی….
شاید …

الان چندوقته بغضی توی صدامه

دلم هواتو میکنه اشک تو چشامه

فکرم مشغول تو دلم پره خیلی زیاد.بخوام گریه کنم اشک خیلی میاد

بگو ازقصه های قشنگ باوفایی>یه کم

 یاکه میخوای من ازخاطرات اشنایی بگم

وقتی ازخواب بیدار میشم پره اشکه چشم دورو برمو میبینم نیست خبری از عشقم

بعد یه مدت تو شدی تارو پودم

توکج می رفتی ولی من باتوبودم

به همه نشونت دادم گفتم این دنیای منه واسه دلخوشیم نگفتی این مردفردای منه

هروقت خواستم بیای پیشم گفتی وقت نمیکنم

منم قول دادم که زندگی تو سخت نمیکنم

فکرنکن تودلم هیچ حسی نیست بخدا جواب دوست دارم مرسی نیست

اره عشقم بگو ،دروغاتم به دل میشینه